Δωρεάν αποστολή για παραγγελίες άνω των 49.00€
Το ουρικό οξύ παράγεται όταν το σώμα διασπά τις πουρίνες — φυσικές ουσίες που βρίσκονται σε κάθε κύτταρο και στα περισσότερα τρόφιμα.
Το ουρικό οξύ συντίθεται κυρίως στο ήπαρ, τα έντερα και το ενδοθήλιο των αγγείων, ως το τελικό προϊόν μιας εξωγενούς δεξαμενής πουρινών και ενδογενώς από κατεστραμμένα, ετοιμοθάνατα και νεκρά κύτταρα, όπου οι δύο βασικές πουρίνες: η αδενίνη και η γουανίνη και τα νουκλεϊκά οξέα (στη δομή των οποίων συντελούν οι δύο αυτές πουρίνες), αποδομούνται σε ουρικό οξύ. Η αναφορά και μόνο του ουρικού οξέος, προκαλεί φόβο, πολλές φορές, επειδή είναι ο καθιερωμένος γενεσιουργός παράγοντας της σοβαρής, οξείας και χρόνιας φλεγμονώδους αρθρίτιδας, της ουρικής αρθρίτιδας, ενώ εμπλέκεται στην έναρξη και εξέλιξη του μεταβολικού συνδρόμου. Ωστόσο, το ουρικό οξύ είναι το κυρίαρχο αντιοξειδωτικό μόριο στο πλάσμα και είναι απαραίτητο και επαρκές για την επαγωγή ανοσολογικών αποκρίσεων (έναντι παθολογικών) τύπου 2. Αυτές οι ιδιότητες μπορεί να εξηγήσουν το προστατευτικό του δυναμικό σε νευρολογικές και μολυσματικές ασθένειες, κυρίως στη σχιστοσωμίαση (μια νόσος που προκαλείται από το παρασιτικό σκουλήκι του γένους Schistosoma και μπορεί να μολύνει το ουροποιητικό σύστημα ή τα έντερα). Το κεντρικό προστατευτικό δυναμικό του ουρικού οξέος έναντι των παθογόνων που μεταδίδονται στο αίμα και των νευρολογικών και αυτοάνοσων ασθενειών δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί. Tο ουρικό οξύ, ξεπλένεται κυρίως μέσω των νεφρών, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απόβλητο προϊόν. Είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, που αυξάνει τον κίνδυνο ορισμένων προβλημάτων υγείας και βοηθά στην πρόληψη άλλων.
Το ουρικό οξύ θεωρείται συνήθως υψηλό όταν είναι πάνω από 7 χιλιοστόγραμμα ανά δεκατόλιτρο (mg/dL) για τους άνδρες και πάνω από 6 mg/dL για τις γυναίκες. Το χαμηλό ουρικό οξύ ορίζεται ως λιγότερο από 2 mg/dL. Πιθανότατα έχετε ακούσει για υψηλό ουρικό οξύ ή υπερουριχαιμία, επειδή είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για ουρική αρθρίτιδα - μια ιδιαίτερα επώδυνη μορφή αρθρίτιδας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων με υπερουριχαιμία δεν αναπτύσσουν ποτέ ουρική αρθρίτιδα. Το υψηλό ουρικό οξύ συνδέεται επίσης με πέτρες στα νεφρά με ουρικό οξύ και χρόνια νεφρική νόσο. Σε ορισμένες μελέτες, σχετίζεται με υψηλή αρτηριακή πίεση και καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς και με μεταβολικό σύνδρομο - μια ομάδα συμπτωμάτων που αυξάνουν τις πιθανότητές σας για διαβήτη, εγκεφαλικό και καρδιακές παθήσεις. Το χαμηλό ουρικό οξύ, ή η υποουριχαιμία, τυγχάνει λιγότερης προσοχής επειδή επηρεάζει πολύ λιγότερους ανθρώπους - μόνο περίπου το 0,5% του πληθυσμού. Ωστόσο, σχετίζεται με σοβαρές νευρολογικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Αλτσχάιμερ, της νόσου του Πάρκινσον και της αμυοτροφικής πλευρικής σκλήρυνσης (ALS), της μειωμένης νεφρικής λειτουργίας και μιας επώδυνης πάθησης του νεύρου που ονομάζεται νευραλγία του τριδύμου. Το υψηλότερο ουρικό οξύ είναι γνωστό ότι βοηθά στην προστασία από αυτές τις διαταραχές. Το χαμηλό ουρικό οξύ σχετίζεται επίσης με νεφρική βλάβη μετά από έντονη άσκηση (που ονομάζεται νεφρική βλάβη που προκαλείται από την άσκηση) και πέτρες στα νεφρά με ουρικό οξύ.
Τα περισσότερα θηλαστικά έχουν ένα ένζυμο που διασπά το ουρικό οξύ και έτσι μπορεί να ξεπλυθεί εύκολα από το σύστημα. Μόνο οι άνθρωποι και ορισμένοι πίθηκοι στερούνται αυτό το ένζυμο, καθιστώντας πιο πιθανό το χαμηλό -και ιδιαίτερα το υψηλό- ουρικό οξύ.
Το υψηλό και το χαμηλό ουρικό οξύ από μόνα τους δεν προκαλούν συμπτώματα. Συχνά ανακαλύπτονται όταν κάνετε μια εξέταση αίματος για κάτι άλλο ή έχετε συμπτώματα που τα υποδηλώνουν. Για παράδειγμα, η φλεγμονή και ο έντονος πόνος στη βάση του μεγάλου δακτύλου σας είναι συχνά σημάδια ουρικής αρθρίτιδας. Οι πέτρες στα νεφρά, με ουρικό οξύ, κοινές τόσο σε υψηλό όσο και σε χαμηλό ουρικό οξύ, μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο στο πλάι και στη μέση. Και το σύνδρομο Fanconi, μια αιτία χαμηλού ουρικού οξέος, μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή αδυναμία, κόπωση και ούρηση περισσότερο από το φυσιολογικό.
Εάν παίρνετε φάρμακα κατά της ουρικής αρθρίτιδας - συνήθως επειδή έχετε πολλές εξάρσεις ουρικής αρθρίτιδας τον χρόνο, βλάβη στις αρθρώσεις ή οζίδια του δέρματος που ονομάζονται τόφοι - ο γιατρός σας μπορεί να προσπαθήσει να διατηρήσει το επίπεδο ουρικού οξέος κάτω από 6 mg/dL. Για άτομα με μακροχρόνια ή επιθετική νόσο, ο στόχος μπορεί να είναι ακόμη χαμηλότερος. Εάν έχετε υψηλό ουρικό οξύ αλλά δεν έχετε συμπτώματα, δεν απαιτείται θεραπεία, αν και ο γιατρός σας μπορεί να θέλει να το παρακολουθεί. Το χαμηλό ουρικό οξύ που δεν προκαλεί συμπτώματα συνήθως δεν προκαλεί ανησυχία. Επειδή όμως τα χαμηλά επίπεδα συνδέονται με νευρολογικά προβλήματα, μπορεί να θέλετε να προσθέσετε περισσότερα τρόφιμα πλούσια σε πουρίνες στη διατροφή σας, με έμφαση σε πιο υγιεινές επιλογές όπως ψάρια, φρούτα και γαλακτοκομικά με πλήρη λιπαρά.
Είναι γνωστό ότι αυξάνουν το ουρικό οξύ, πολλές δε από αυτές τις τροφές προκαλούν φλεγμονή, επηρεάζουν την υγεία της καρδιάς και μπορεί να δημιουργήσουν το έδαφος για διαβήτη. Σε αυτές περιλαμβάνονται:
